Salta, Argentinie

Bon dia todos,

Zach is weer terecht! Ik was hem vier dagen kwijt en was al bang dat hij in de woestijn lag te verpieteren. Maar hij was met een driedaagse tour mee in een landrover. Zijn foto's zijn geweldig. Volgens mij is hij naar de zoutvlakte in Bolivia geweest.
Verder is er nog zoveel te doen, 's avonds sterren kijken, je krijgt dan uitleg over hoe dat allemaal zit. Het ALMA project waar vele landen aan meewerken. Atacama large millimeyer array. Alma betekent in het Spaans, ziel. We waren al een keer langs het basiskamp gereden. Je kan daar op afspraak op bezoek. En een andere keer hebben we het veld met grote telescopen van een afstand gezien. Omdat het hier zo droog is, is de lucht het helderst en heeft men besloten dit project in de Atacama woestijn te plaatsen. De telescopen staan allemaal naar het zelfde punt in het heelal gericht zodat ze elkaar versterken. Op zoek naar..... een levende ziel......
Verder kan je nog de meest belangrijkste vulkaan beklimmen. Wel van de Biloviaanse kant omdat de Argentijnse kant te stijl is en omdat er veel landmijnen liggen. Toen Chili en Argentinie wat jaren geleden aan het ruzie maken waren om een paar eilanden was Chili bang dat Bolivia van de gelegenheid gebruik zou maken om weer een stuk land terug te veroveren van Chili. Daarom hebben ze vele landmijnen neer gelegd en is het nu verboden gebied.

Een heleboel reden dus om terug te komen.

Zondag 21 januari. Om 8:00 uur de bus naar Salta genomen vanuit San Pedro. Wat een prachtige rit dwars door het Andesgebergte. Ik had hier al naar uit gekeken. De bussen zijn hier lux en zitten comfortabel. Ik maak me klaar voor een rit van 12 uur. Als ik instap zitten vele mensen te slapen. Na 3 uur bereiken we de grens met Argentinie op z'n 4000 meter. Ik zie buiten een jongentje aan het overgeven en hij is spierwit. Er wordt een zuurstoffles aangedragen en na een poosje loopt hij weer rond. Kinderen zijn bevattelijker voor hoogteziekte en voor hen is het ook gevaarlijker.

Naast de busschauffeur zit er altijd nog iemand in de bus die van alles regeld. Hij houdt een heel verhaal en ik begrijp paspoort en PDI, een bonnetje dat ik bij binnenkomt in Chili gekregen heb. Ik volg maar gewoon de rest. Deze man houdt van orde en we moeten heel precies in de rij gaan staan. Wijk je er een paar centimeter van af dan begint hij te blaffen. We schuivelen van loket naar loket, krijgen stempels en alle bagage moet door de scanner. Weer buiten worden we weer toe gesproken. Iets met 1, 2 en 3. Op twee personen na zegt iedereen, si. Ik wacht het maar even af. Heb hetzelfde als de anderen gedaan en geloof het wel. Terug in de bus vraagt Pablo die naast mij zit, are you ok? Nou, volgens mij wel maar ik vraag toch maar wat 1, 2 en 3 betekende. Dat ging om de 2 loketten en de scanner.
We raken aan de klets, maken foto's door het raam. Hij begint aan een broodje te eten en ik pak mijn koekjes. Ik bied hem een aantal aan en hij vraagt of ik wat van zijn broodje wil. Omdat hij daar al aardig aan had zitten knagen heb ik dat vriendelijk afgeslagen. Mij was verteld dat de bus een aantal stops zou maken zodat je wat kan eten. Deze chauffeur doet daar niet aan en rijd 6 uur achter elkaar door. En dat door de bergen, vol met haarspeltbochten, het asvalt is regelmatig weg, hij haald andere bussen en vrachtwagens in. Gelukkig heb ik nog een klein zakje ships bij me. Dit deel ik met Pablo. Aangekomen is Salta krijg ik zijn telefoonnummer, altijd handig.
En nu weer wachten op mijn transfer, ik had er al een slecht gevoel over. Na een hele poos bel ik de organisatie. Ze geven aan dat ze er op gerekend hebben dat de bus om 20 uur aan zou komen, omdat er geen stops waren ben ik veel vroeger. Dit keer heeft het 2 uur gekost om in mijn hotel te komen. Met de auto bleek het 10 minuten van het busstasion.... De man die mij ophaalde nadat ik gebeld had was eerst naar mijn hotel gegaan, heel onlogisch want dan zou ik niet gebeld hebben.

Dinsdag wordt ik vroeg opgehaald voor een tour naar Purmamarca. In deze plaats kan je heel goed de gekleurde rotsen bekijken. De rotsen bevatten allerlei minerealen wat voor prachtige kleuren zorgt. We gaan weer naar grote hoogte. Hier koopt iedereen cocabladeren om op de kouwen. Ik heb al genoeg zooi bij me en besluit dit niet te doen. Ben al een week in hogere sferen en geloof het wel. Freddy is onze gids, verder nog een moeder en dochter uit Noorwegen en een jong stel uit Argentine. Er zijn nog een paar mensen in het busje maar die kan ik niet verstaan.
We rijden de route "el tren a las nubes". De trein naar de wolken. Dit is een prachtige tocht. De trein rijd niet in het zomer seizoen vanwege wateroverlast maar de weg loopt parallel. Het voordeel is dat we nu vele stops maken. We rijden door kloven, steppe gebied met lama's, rivieren, bergen enz. Freddy spreekt voornamelijk Spaans en ik kan hem redelijk volgen. Alleen als hij een belangrijke mededeling doet en ik heb hem niet begrepen vraag ik om de Engelse vertaling. We gaan lunchen en er staat lama op het menu. Het is heel mals vlees en smaakt een heel klein beetje naar lamsvlees. Daarom vind ik het iets minder. Ik krijg steentjes aangeboden door plaatselijke vrouwtjes en kinderen. De bedoeling is om wat te kopen. Ondertussen ben ik 3 lama's rijker. We rijden naar de zoutvlakte van Argentinie. Honderden vierkante kilometers zout. Hier is het zout helemaal vlak en niet zo rotsachtig als in Chili. Het is oogverblindend, we moeten eerst smeren, zonnebril op en pet op. En we mogen op een bepaalde plaats het zout op. Een aantal leuke springfoto's gemaakt. Ik vraag aan Freddy waar ik tegeltjes kan kopen en hij geeft aan dat we wel langs een punt komen. Hoog in de bergen op 4000 meter staan een paar kraampjes. Bij het uitstappen zegt Freddy alleen tegen mij dat ik niet mag rennen en springen.....
Ik koop bij een kraampje twee tegeltjes omdat ik niet kan kiezen en omdat ik het een beetje zielig vind voor het vrouwtje van het andere kraampje koop ik bij haar een magneetje. Zo word mijn koffer nooit lichter. Heb in San Pedro ook al 600 gram baby alpaccawol gekocht.

Ik overnacht in Purmamarca en word 's nachts wakker van de kou. Ik duik in mijn koffer opzoek naar kleren. Trek een broek aan en een shirt met lange mouwen over mijn slaap shirt heen. Ook wil ik mijn wollen muts op doen, dat deden ze vroeger ook maar toen zag ik een deken in de kast liggen. Heb mijn kleren wel aangehouden en heb het niet meer koud gehad. De volgende dag verwachte ik hetzelfde gezeldschap te hebben maar dat is niet het geval. 'S morgen heb ik eerst nog een prachtige route gelopen "los colores" tussen de gekleurde rotsen voordat ik opgehaald werd. Ik liep daar lekker alleen.
Vandaag is Cicilia de gids. En er zijn twee gepensioneerde stellen uit Barcelona die geen letter Engels spreken. Ik kan dus weer heel goed mijn Spaans oefenen. Er zijn nog wat andere mensen in de groep maar daar heb ik niet zoveel contact mee. Weer een mooie dag. Alleen al het rijden door het prachtige landschap is al voldoende. De dorpjes die we bezoeken zijn allemaal hetzelfde, ook bezoeken we een pottebakkerij. Ook overal het zelfde, mannetjes die zitten te kleien en de ovens buiten. De jongen die uitleg geeft in het Spaans vraagt of hij het nog een keer in het Engels zal uitleggen. Nee, bedankt, ik snap het proces.

Ik overnacht weer in Salta, ga eerst pinnen en nu komt bij de eerste poging al mijn pesos uit de automaat. Ik wordt steeds handiger.
De volgende dag word ik veel vroeger dan verwacht opgehaald door een andere Pablo, mijn gids voor twee dagen. Communicatie foutje, maar hij is heel relext, we hebben alle tijd zegt hij. Ik had verwacht dat een busje met mensen op mij zou zitten te wachten maar blijkt er een luxe vw pickup voor de deur te staan. Dat is een goed begin! De eerste Argentijn of Chileen die niet om een praatje verlegen zit moet ik nog tegen komen dus al snel kletsen we elkaar de oren van het hoofd en blijkt hij ook nog prettig gestoord te zijn. Ik moet regelmatig tegen hem zeggen dat hij zijn ogen op de weg moet houden. Vooral omdat de route op onverharde weg is en de weg behoorlijk kronkeld en heuvelachtig is. Maar af en toe even lekker scheuren is wel heel leuk. En autorijden kan hij! Omdat ik vertel dat ik ook naar Brazilie gaat vindt hij het nodig om mij een paar woordjes Portugees te leren. Het blijft niet echt hangen.
In een ander plaatsje een aantal uren verder op pikken we Dirk en Anne op afkomstig uit Antwerpen. Een heel aardig gepensioneerd stel. Heb weer een uitnodiging binnen;). Maar omdat ze iets ouders zijn wordt Pablo iets rustiger. Toch hebben we de grootste lol met ons vieren. De radio aan, ik mag de volume knop bedienen, en lekker mee bleren met de radio. We stoppen regelmatig bij mooi uitzichten. Aan het einde van de middag gaan we naar een bodega voor een wijnproeverij. We vinden er maar een paar lekker, krijgen echt bodempjes in geschonken maar toch voel ik het wel. Pablo houdt het gelukkig bij water. Hierna gaan we naar ons hotel in Cafayate en dat ziet er prachtig uit. Allemaal laagbouw met uitzicht op wijngaarden. 'S avonds met Dirk en Anne gegeten. Was eerst van plan om in mijn stoffige kleren te eten maar ik zag de eetzaal en die was heel netjes gedekt. Toch maar eerst onder de douch, een beetje opgetut en een jurk aangetrokken. Maar goed dat ik dat gedaan heb.

Donderdag worden we weer opgehaald en rijden we via een andere route terug naar Salta. Helaas is dit een verharde weg. Onverhard vind ik toch leuker. Maar ook nu weer prachtige uitzichten. Om half een vraag ik om een koffie stop. We eten er een stuk apfelstrudel bij en besluiten dat dit gelijk onze lunch is. De afgelopen dagen heel veel cardones gezien. Dit zijn reuze cactussen die 8 meter hoog kunnen worden en dan zeker 400 jaar oud zijn. Wanneer ze afsterver verhouten ze, dit hout werd vroeger gebruikt om daken, deuren en kozijnen van te maken. Nu is het beschermt. Op de hoogvlakte heb ik grote vlaktes gezien met deze cactussen.

In zowel Argentinie als Chili is men goed bezig met natuurbehoud. Vele nationale parken, beschermde dieren en planten. De vicuna's zijn ook beschermde dieren. Het kleinste soort van de kameelachtigen. Van groot naar klein: lama, alpacca, huanaca en vicuna. De laatste is beschermt. En ook het mooiste beestje.
Rond drie uur ben ik weer in mijn hotel. Lekker rustig aan gedaan, wat wezen eten en naar bed.
Nu zit ik te wachten op mijn transfer naar het vliegveld want ik ga naar Iquazu, de tropen. Volgens mij heb ik de dagen een beetje door elkaar gehusseld en is het vrijdag. Af en toe kijk ik op nu.nl om te zien wat voor dag het is. Het maakt hier niet uit of het weekend is of door de week. Alleen voor het zetten van mijn wekker moet ik dit weten. Heb 1 keer gehad dat de wekker van mijn mobiel niet afging omdat het weekend was. Gelukkig zet ik ook altijd een ouderwets reiswekkertje en dat gaat altijd goed. Hoewel, soms ben ik s avonds zo moe dat ik de ene wekker op 3 uur zet en de andere op 4 uur.

Weer wat foto's toevoegen en dan door naar Iquazu! Oh ja, de paus. In Chili stonden ze niet te springen vanwege issues binnen de kerk. De paus bezoekt ook niet Argentinie ondanks dat hij daar vandaan komt. Dit heeft een politieke reden. Hij kon heel goed opschieten met de vorige presidenten, de Kischenters, of hoe je die naam ook schrijft. Met de huidige president heeft hij niets.

Saludos de Salta y hasta luego