Buenos Aires

Hola amigos,

Hier het eerste verhaal uit Argentinie. Na een reis van bijna 30 uur, dat toch nog wel heel vlot ging, kwam ik aan in mijn hotel. Helaas moest ik nog 3 uur wachten voordat mijn kamer klaar was. Ben in de lobby op een sofa gaan liggen, zag er niet heel charmant uit maar dat kom mij niet schelen. Op mijn kamer was ik helemaal van plan om een aantal uren te slapen maar dat wilde niet lukken. Ben er op uit gegaan, eerst geld pinnen en water kopen. Bij de eerste keer pinnen kreeg ik wel mijn bankpas terug maar geen geld. Was eigenlijk wel blij dat het niet het omgekeerde was. Bij de tweede poging kreeg ik wel mijn geld maar geen bankpas, dat was minder handig. Het bleek dat er eerst nog wat vragen beantwoord moesten worden en toen kwam gelukkig toch mijn pasje weer tevoorschijn. Heel tevreden met mijzelf ben ik een beetje gaan rond struinen en toen bleek het toch wel warm te zijn. Water en een salade gekocht en snel terug naar het hotel. Lag om kwart over zeven te slapen.

De volgende dag op fietsexcusie. In het hotel hadden ze gezegd dat het te ver lopen was naar plaza de san Martin. Ik in de taxie want wilde niet te laat komen. Bleken we meer stil te staan dan te rijden. Toch nog ruim op tijd bij het meting point, na een poosje kwamen de fietsen er aan. Nou ja, kabouterfietsjes. Met het zadel op de hoogste stand heb ik me nog een beetje kunnen redden. De excusie was heel leuk, met Alex als gids en nog een moeder met dochter uit Brazilie. Op de fiets zie je veel van de stad, het verkeer is wel een uitdaging. Ik zat nog wel in de Nederlandse modes dat fietsen normaal deelnemen aan het verkeer maar hier doet iedereen maar wat. We gingen naar de wijk Boca, een immigrantenwijk met gekleurde huisjes. Hier kregen de immigranten een woning toe gewezen en omdat ze geen geld hadden schilderden ze hun huizen met restjes verf van de schepen in de haven. Nog steeds wonen er arme mensen en met meerdere families in 1 huisje. Dat zal vast geen feestje zijn.

We kwamen ook bij casa Rosada, vanaf dit rose huis sprak Evita Peron het volk toe vanaf het balcon. Helaas werd er iets voor het huis gedaan waardoor er hekken voor staan. Onhandig voor de foto's. Dit huis staat aan het plein waar de dwaze moeders demonstreerden. En hoewel het woensdag was was er geen dwaze moeder te zien. Ze blijken ondertussen zo oud te zijn dat ze bijna niet meer op hun benen kunnen staan. Wel zijn de witte hoofddoekjes, het teken van het protest, op de straat geschilderd. Na nog veel meer bezienswaardigheden, ecologisch gebied, "Miami", bespreken van de binnenlandse problematiek, Alex maakt graag een praatje en vindt het ook moeilijk te begrijpen dat Maxima met zo'n vader konining van Nederland kan zijn, komen we weer terug bij het begin punt. Wat wel grappig is dat ik ook het Portugees versta dat Alex spreekt met de twee anderen.

Ik besluit terug te gaan lopen en ondertussen wat eten te scoren. Weer een salade gevonden, net zoiets als bij ons in de supermarkt. Bij de kasa krijg je een plastic bestek, zakjes olie, azijn en wat je nog meer wilt gebruiken. Op mijn gevoel richting het hotel gegaan en kwam een klein parkje tegen waar mensen in lagen te lunchen en relexen. Dat leek mij ook wel wat. Dus daar lig ik op 26 december in een parkje onder een boom in het gras uit te buiken. Kan je dat voorstellen? Ik wel!

S' avonds naar de tangoshow. Na een half uur wachten werd ik toch nog op gehaald en kwam in mijn eentje aan een tafel voor 4 te zitten. Lekker gezellig.... gelukkig werden twee meiden (van rond mijn leeftijd) uit Zwitseland ook aan deze tafel geplaatst. Ik begon al snel een praatje en het werd een heel gezellige avond. Er werd een foto van ons gemaakt die je kon kopen. Die twee waren zo uitgekookt om snel een foto van de foto te maken. Dat heb ik ook maar gedaan. Het mannetje beklaagde zich bij hen dat het niet eerlijk was. Nee, het leven is niet eerlijk en als hij daar nu pas achter komt dan valt het allemaal wel mee.

Donderdag 28 dec. Een dag naar de pampa. Ik was in de veronderstelling dat ik met een groepje zou gaan maar dat bleek niet het geval. Geraldo, mijn gids, kwam keurig op tijd mij ophalen. Anderhalf uur rijden, bezoekje aan een museum over de gauchos en op mijn verzoek een kop koffie. Toen nog een kwartiertje rijden en kwamen we aan bij de estancia. We hebben ons niet verveelt want ook Geraldo houdt van een praatje. Wat een leuke dag, beetje rond kijken hoe het op een estancia aan toe gaat, een hapje en een drankje en toen op het paard. Wist eigenlijk niet of het wel zo verstandig was maar ja. Dit was mijn kans om met een gaucho paard te rijden. Geraldo ging ook mee. Ik zat op Oswaldo en nadat ik het eerst wel een beetje spannend vond ging het al snel heel goed. Gelukkig mijn pet op gedaan en ingesmeerd want het zonnetje brandde goed. Een cap voor bescherming van je hoofd doen ze niet aan. Weer terug met beide voetjes op de grond kreeg ik wat meer praatjes en vertelde dat ik anderhalf jaar geleden ook paard gereden heb en in draf ben geweest. Oh maar dat kon hier ook, na de lunch konden we weer gaan rijden. Oeps daar had ik niet op gerekend.

De lunch was heerlijk met veel gegrilde koe, het smolt op de tong. Alleen als je koe eet nemen Argentijnen je serieus. Eet je vis, kip, varken of lam dan ben je een vegetarier. Op de estansia was nog een familie op bezoek, vader, moeder, dochter, opa en oma. Heel gezellige mensen, een husseltje van nationaliteiten. We aten buiten aan een tafel onder een grote boom. Naast een aantal honden die bij de estansia hoorden kwamen ook paarden ineens voorbij. Niet achter een hek of zo, nee gewoon los lopend langs de tafel. Oke, weer bekomen van de schrik scharrelden er een aantal varkens voorbij. Heb maar gedaan of dat heel normaal is.
Na het eten werd er muziek gemaakt en moesten ook de voetjes van de vloer, eerst de pasjes instuderen en daarna het echte werk. Gelukkig geen tango maar typische gauchos muziek en dans. En daarna was het weer zover, paardrijden. Heb besloten me niet te laten kennen en voor ik het wist zat ik weer op Oswaldo. Die andere familie ging ook mee behalve opa en oma. Ze zagen er als ervaren ruiters eruit en bleken dat ook te zijn. Geraldo ging niet mee en dat leek mij wel gunstig. Ik ben een gesprekje met Juan, de gaucho, aan gegaan en hij vond mijn Spaans blijkbaar wel grappig. Hij noemde me steeds Inez y Oswaldo. Ik heb eerst gecontroleerd of de versnellingen bij deze paarden het zelfde werken als in Nederland, dus stappen, draf en galop. Dat bleek zo te zijn en toen vroeg ik of we naar draf konden gaan. En daar ging ik, samen met Oswaldo vloog ik over de pampa, helemaal geweldig!

Eerst nog thee en mate gedronken met lekkere cakejes en toen weer terug naar Buenos Aires.

En dan vandaag nog. Vanmorgen de beroemde begraafplaats Recoleta bezocht en de tombe van Evita gezien. Het viel niet mee omdat te vinden want de kaart komt niet altijd overeen met de werkelijkheid. Onderweg spraken mensen mij aan of ik de weg wist, nee ik ben ook aan het zoeken. Ik vond ze heel redelijk Engels speken en vroeg waar ze vandaag kwamen. Blijken het Australiers te zijn ha ha ha. Met elkaar toch de weg gevonden. Daarna het museum voor moderne kunst bezocht met veel werken van beroemde schilders waaronder van Gogh, Monet, Miro enz. Veel rond gelopen door de stad en bij een Italiaan heerlijk spagetti en salade gegeten. De ober kwam steeds een praatje maken en had vele verhalen. Tref ik weer zo'n kletskous, geen spelt tussen te krijgen. Hij zegt dat hij mij mooi vindt en nog iets, dan zeg je maar thank you. Hij zegt, ik trakteer je op champagne. Champagne! En voor ik het weet heeft hij een groot glas gevuld tot het randje met bubbels neer gezet. Tja, waarom niet, ben nu toch in Buenos Aires en kan dan net zo goed een glas champagne drinken. Was al van plan om in mijn parkje te gaan liggen maar dat was nu helemaal nodig. Heb lekker liggen uitbuiken en de champagne laten verdampen.
Daarna naar de antiekwijk, allemaal antiek en vintage winkeltjes. Heb niets gekocht want ben blij dat mijn koffer al een beetje begint te minderen met spullen die ik weggooi. Nou, het is een heel verhaal geworden en getikt op mijn mobiel want de drie computers beneden in de lobby doen het niet. Ga ook proberen foto's toe te voegen. Morgen heel vroeg op voor mijn vlucht naar Ushuaia.

Ciao y hasta luego